Waar blijft mijn tijd? een boek over tijdsdruk

We voelen ons verantwoordelijk voor het geluk van onze kinderen, voor ons werk en willen ook nog eens zoveel mogelijk uit onze (vrije) tijd kunnen halen. Dit zorgt voor tijdsdruk

Tijdsdruk

Tijdsdruk is dus wel degelijk een maatschappelijk probleem, het is doorgedrongen tot alle elementen van onze samenleving en toch wordt de oplossing vaak gezocht bij de personen zelf. Denk maar aan de vele zelfhulpboeken die er bestaan. En ik hoopte stiekem dat ik in dit boek de oplossing voor mijn tijdsgebrek zou vinden … het is vooral een informatief boek over tijdsdruk en het biedt heel wat inzichten en een mooi kader. Het is wel voornamelijk toegespitst op Nederland.

Niet iedereen ervaart dezelfde tijdsdruk, er is een duidelijk verschil in culturen, landen (en hun bijhorend regime), leeftijd, niveau van opleiding en zelfs tussen mannen en vrouwen.

Dat we het drukker dan ooit hebben, merken we dan ook vooral bij de hoger opgeleide ouders met jonge kinderen.

Moeders ervaren over het algemeen net nog iets meer tijdsdruk omdat ze veel wisselen tussen verschillende rollen. In België misschien zelfs nog net iets meer dan Nederland omdat de rollen iets traditioneler verdeeld zijn. Maar ook in Nederland merken we dat vrouwen zelf ook minder toestaan dat anderen (ook de vader) zich met de opvoeding van de kinderen bemoeit.

Door corona hebben we het vaak nog drukker. De kloof tussen mensen die het druk hebben en minder druk hebben is helaas ook groter geworden. Maar dat wil niet zeggen dat mensen die geen tijdsdruk ervaren, geen stress ervaren.

De oplossing

De oplossing van het probleem ligt dus niet bij de individuen volgens Tanja Van der Lippe maar wel bij maatschappelijke veranderingen.

Om dit duidelijk te maken, werkte ze 4 mogelijke toekomstperspectieven uit (weliswaar in extremen). Deze modellen zijn gebaseerd op 2 krachten de een belangrijke impact hebben op tijdsdruk, namelijk genoeg-meer en individualistisch-solidair.

De ratrace, het model dat het dichtst aanleunt op het leven voor de corona pandemie, is een model waar het individu centraal staat en waarin we steeds meer en beter willen. Het doet denken aan the American dream, je kan je eigen leven maken of breken. Kan je niet mee, dan heb je pech.

Bij de ploegenachtervolging staat de maatschappij centraal. We willen meer, maar niet voor onszelf wel voor het collectief. Iedereen hoort erbij, de overheid speelt hier een belangrijke rol in. Het keerpunt is dat er minder privacy is hierdoor.

In het smurfendorp is genoeg ook echt genoeg. Ook hier is het individu ondergeschikt aan het collectieve belang. De nadruk ligt op ‘back to basics’ waar we als gemeenschap samen voor elkaar zorgden.

De yogaklas, is een model waarbij de nadruk likt op zorgen voor onszelf maar waar we wel met minder tevreden zijn. Het doet iets zweveriger aan, de nadruk ligt op zingeving en kleinschaligheid.

Eigenlijk spreekt geen van al deze modellen me echt aan, laat ons hopen dat de toekomst ons een mooi evenwicht kan brengen met een gezonde mix van goed en meer maar ook van individualiteit en solidair zijn met elkaar;

Shop Waar blijft mijn tijd?, een interessant boek voor wie graag non-fictie leest. Ook verkrijgbaar bij de lokale boekhandel.

Op zoek naar meer lees inspiratie, neem dan snel een kijkje bij mijn boekreviews.

*Voor dit artikel heb ik een review exemplaar ontvangen, maar dit heeft geen invloed op de recensie