adminDraakje vurig is een prentenboek over extraverte en hooggevoelige kinderen met een sterke wil. Eigenlijk is het ook geschreven voor die kinderen en hun ouders zodat ze zichzelf erin zouden kunnen herkennen. Ik herken mijn zoontje er niet meteen in en toch kocht ik voor hem dat boekje. Waarom ik dit deed, deel ik graag met jullie.
Draakje vurig
Het verhaal gaat over een enthousiast, energiek en creatief draakje, dat erg nieuwsgierig is en dat weet wat het wil: naar het eilandje in de zee. Door al die leuke spannende dingen die hij opzoekt, bouwt hij steeds meer spanning op, maar die sterke wil, blijft de boventoon voeren. Het móet en het zál lukken.
Uiteraard komt er dan een moment waarop de spanning teveel wordt. Zeker wanneer er voor gezorgd wordt dat hetgeen hij echt wil, niet mag. Dat is het moment waarop het eruit moet, het moment waarop het draakje zonder het zelf onder controle te hebben, ontploft.
Achteraf blijft hij over met een schuldgevoel en is hij triest. Gelukkig vind zijn mama een oplossing waardoor het draakje terug tot rust kan komen.
Mijn mening over het boek
Draakje vurig is een mooi boekje. Op rijm geschreven, al valt dit eigenlijk niet meteen op tijdens het lezen. Het leest vrij vlot en vooral de tekeningen zijn heel mooi uitgewerkt, ik kan er enkel jaloers op zijn. Vooral leuk om via de illustraties te kunnen volgen wat er precies voor zorgt dat draakje vurig spanning opbouwt en wat er gebeurt waardoor het weer afneemt.
Achterin het boek staat nog een tekst voor ouders om uitleg te geven over de extraverte kant van hooggevoeligheid. Ergens vind ik het wel jammer dat dit in het boek verwerkt is. Persoonlijk zou ik eerder een kinderboek maken en een klein boekje met uitleg voor de ouders ernaast voorzien.
Waarom kocht ik het boekje nu?
Ik herken mezelf ergens wel een beetje in het verhaal, ik ben ook zo’n extravert (lijkend want eigenlijk ben ik eerder introvert van aard) persoon en ik heb best wel een sterke wil (als ik heel eerlijk ben). De spanning loopt ook vaak op omdat ik steeds 1001 projectjes lopende heb en mede daardoor ook veel druk leg op mezelf. Ergens vind ik dit leuk en heb ik dit ook nodig maar soms … tja soms, dan ontploft het ook wel eens. Dan voel ik dat ik over mijn eigen grenzen heen ging en reageer ik gespannen, misschien niet zo extreem als in het boekje, ik denk wel dat ik het al wat kan controleren. Net als draakje vurig, voel ik me altijd schuldig en verdrietig wanneer ik weer eens zo reageerde (hoewel dat (gelukkig) niet zo vaak voorvalt). Misschien is het ook nuttig dat mijn zoontje dit kan herkennen en begrijpt dat ik het dan niet noodzakelijk slecht bedoel. Nu, achteraf leg ik hem ook wel uit waarom ik op een bepaalde manier reageer als ik eens raar uit de hoek kom.
Als hij mij er niet in ziet, dan kan het boekje misschien helpen om hem te doen inzien dat niet iedereen hetzelfde is en daar begrip voor opbrengen. De wereld zou toch een mooie plaats zijn mochten mensen in het algemeen wat meer begrip hebben voor elkaar.
Op zoek naar meer lees inspiratie, neem dan snel een kijkje bij mijn boekreviews.