Sinterklaas vieren met waarheid en magie

Het is bijna weer december, alles begint weer volop over sinterklaas te gaan en deze mama? Deze mama voelt de druk en stress weer stijgen want wij doen het anders. De omgeving kan daar niet zo goed mee overweg waardoor ik mijzelf constant moet verantwoorden en dit vind ik niet zo leuk. Al dat onbegrip zorgt ervoor dat ik toch mijn verhaal eens kwijt wil.

Waarom anders?

Ik vind het principieel niet ok om te ‘liegen’ tegen een kind. Ik wil hem normen en waarden bijbrengen en eentje ervan is vertrouwen, dan zou ik zelf deze al breken vanaf het moment dat ik kan door te liegen? Daar voel ik me niet zo goed bij, ik wil het goede voorbeeld voorleven en niet gewoon regels en wetten opleggen die voor mezelf niet gelden.

Daarnaast vind ik het gewoon ook allemaal niet zo ‘juist’ ten opzichte van mijn kind.  Dat geloven in de sint, willen we dit voor het kind? Of voor onszelf?

Ik zie taferelen voor me van kindjes die op de schoot van sinterklaas ‘moeten’ zitten maar eigenlijk bang zijn en huilen. Daar is toch niets leuks aan als je bang bent?

Ze worden wijsgemaakt dat er midden in de nacht iemand in hun huis komt, dat is toch helemaal geen veilig gevoel dat je daarmee oproept?

Ik zie ouders die sinterklaas ‘misbruiken’ om hun kind braaf te zijn en erg voorwaardelijk zeggen ‘als je niet flink bent dan …’. Neen, ook dit werkt niet voor mij, dit is niet hoe ik wil opvoeden, dit sluit niet aan bij wie ik ben.

Hoezo anders?

Ik wil de magie van het feest helemaal niet wegnemen en heb dus ook lang nagedacht hoe ik dit zou kunnen aanpakken zodat het ook voor hem een leuk feest kan worden. Dus ja hoor, hij krijgt een geschenk, de liedjes (waar hij zelfs fan van is – ik schreef hier al eens een gedicht over) maar ook de waarheid.

En dit is het verhaal die ik hem wel vertel:

Er was eens een turkse priester Sint Nicolaas die erg goed was voor veel mensen maar ook voor kinderen, hij hielp ze op verschillende manieren en werd daarom na zijn dood heilig verklaart. Deze man was zo bijzonder dat we hem nog jaarlijks herdenken en zijn feest vieren ‘Sinterklaas’. Dit doen we door ons te verkleden als de man en de kindjes een geschenk te geven.

Ik denk dat ik op deze manier de magie en het krijgen van een geschenk voor hem kan bewaren en toch ook niet tegen mijn gevoel en principes moet ingaan.

Uitbreidingen voor later

Ik vond nog enkele verhalen terug en wil deze er later nog aanbreien eens er meer waarom-vragen komen. (oh ja, deze heb ik ook wat opgeschoond want sommige waren wel erg grof om aan kinderen te vertellen). Ik zal ze ook verrijken met tekeningen en er boekjes van maken, al zal dit waarschijnlijk een projectje zijn die maar tegen volgend jaar klaar is, maar dan is hij niet te groot natuurlijk. Mocht me dat niet lukken, kan ik nog altijd het boek sinterklaas voor grote kinderen kopen.

Waarom 6 december:

Eigenlijk is 6 december niet de verjaardag van sinterklaas maar wel de dag waarop hij overleden is. Dit is zijn naamdag geworden en we vieren dus ook zijn naamdag elk jaar opnieuw om hem te herdenken.

Waarom een feest voor kinderen:

Sint Nicolaas heeft ooit eens drie jongens gered, die door een herbergier in een houten ton werden gestopt. Toen Sint Nicolaas het deksel openmaakte, sprongen de jongens er levend uit. Door deze heldendaad werd Sint Nicolaas de beschermheilige van alle kinderen.

Waarom een schoentje:

Sint Nicolaas hielp zijn drie buurmeisjes die te arm waren om te trouwen. Hij deed dat door ’s nachts buidels met geld in de slaapkamer van de meisjes te gooien. Een ervan kwam terecht in een schoen. Daarom zetten wij bij het Sinterklaasfeest nog steeds onze schoen in de hoop dat Sinterklaas er iets in stopt.

WAAROM HET DONKER:

Hij deed veel van zijn goede daden ’s nachts omdat mensen niet zouden weten dat hij dit gaf aan hen, hij wou geen aandacht op zichzelf vestigen. Dat was niet nodig, over een echte goede man gesproken.

Wil ik de rest dan tegenwerken

Neen hoor, ik heb alle begrip voor mensen die er anders over denken en wel het verhaal van sinterklaas vertellen die komt met geschenkjes. Dat is hun keuze en daar heb ik mij niet in te moeien. Alleen, vraag me niet meer om mij te verantwoorden omdat ik het anders aanpak, dat is niet fijn.

Volgende week zullen ze beginnen werken op school rond het thema van Sinterklaas, wat er voor zorgt dat ik er dit weekend reeds zoveel mee bezig ben. Ik heb namelijk het gevoel dat ik ze voor moet zijn als ik ervoor wil zorgen dat mijn zoon voldoende vertrouwen krijgt in mijn verhaal. Eigenlijk vind ik dit wel jammer.